آیا اندازه‌گیری قندخون با گلوکومتر خانگی برای درمان دیابت نوع 2 ضروری است؟
در اولین پژوهش عملی بزرگ در ایالات متحده، توسط محققان دانشکده پزشکی UNC مشخص گردید که اندازه‌گیری قندخون با گلوکومتر خانگی ممکن است به کیفیت زندگی یا کنترل قندخون بیماران مبتلا به دیابت که تحت درمان با انسولین نیستند، کمکی نکند. نتایج این تحقیق در مجله‌ی JAMA Internal Medicine منتشر شده است.
این کارآزمایی تصادفی که The MONITOR Trial نام دارد، اولین مطالعه‌ی بزرگ عملی است که به بررسی نظارت بر قند خون با دستگاه گلوکومتر خانگی پرداخته است.
برای افراد تحت درمان با انسولین، چک کردن قند خون در خانه یک عمل پذیرفته شده، برای نظارت بر اثرات درمان با انسولین است، با این حال، اکثر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، تحت درمان با انسولین نیستند، اما علیرغم بحث‌هایی که در مورد تاثیر این کار بر کنترل دیابت یا بهبود بیماران وجود دارد، به این بیماران نیز بمیزان زیادی توصیه می‌شود که مقدار قندخون خود را در خانه چک کنند.
نویسنده‌ی ارشد این مقاله دکتر Katrina Donahue استاد و مدیر مرکز تحقیقات UNC و پزشک خانواده می‌گوید: نتایج مطالعه‌ی ما می‌تواند این سوال همیشگی را در کانون توجه قرار دهد که آیا انجام آزمایش قندخون با گلوکومتر خانگی لازم است یا خیر؟
در طول این مطالعه، 450 بیمار در یکی از سه گروه ثبت نام شدند: هیچ نظارتی در خانه بر مقدار قندخون انجام نشود، یکبار در روز قند خون با گلوکومتر اندازه‌گیری شود و چند بار در روز اندازه‌گیری قندخون با گلوکومتر انجام گردد(همراه با پیامهای اینترنتی برای تشویق به اینکار یا دستورالعملی برای انجام آن).
پس از یکسال انجام این تحقیق، نتایج نشان داد:
· تفاوت معنی داری در کنترل قندخون سه گروه مشاهده نمی‌شود.
· تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت افراد در هر سه گروه مشاهده نمی‌شود.
· هیچ تفاوت قابل توجهی در هیپوگلایسمی، میزان بستری در بیمارستان و مراجعات به اورژانس در سه گروه مشاهده نمی شود.
همچنین هیچ تفاوتی در تعداد افرادیکه مجبور به شروع تزریق انسولین برای کنترل بهتر قند خونشان بودند، بین سه گروه مشاهده نشد.
دکتر Donahue گفت: اگر چه ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی باید با توجه به شرایط هر بیمار لزوم نظارت بر قندخون در خانه را تعیین کنند، اما نتایج خنثی بدست آمده از این مطالعه نشان می‌دهد که نظارت بر مقدار قندخون در خانه برای افرادیکه تحت درمان با انسولین نیستند، کاربرد محدودی دارد برای اکثر این افراد هزینه‌های آن از مزایای آن سنگین تر است.
امروزه در ایالات متحده تقریباً 25 میلیون فرد مبتلا به دیابت نوع 2 ، تحت درمان با انسولین نیستند و این افراد مقدار قند خون خود را از طریق ورزش، رژیم غذایی و برخی داروها نظیر متفورمین کنترل می‌کنند، اما نزدیک به 75 درصد از این بیماران مقدار قند خون خود را با دستگاه‌های گلوکومتر خانگی بنا به توصیه‌ی پزشک یا مراقبین بهداشتی خود چک می‌کنند. طرفداران اندازه‌گیری قندخون در خانه، این استدلال را مطرح می‌کنند که آزمایش قندخون در خانه بیمار را از وضعیت قند خون خود بهتر آگاه می‌کند و منجر به بهبود رژیم غذایی و شیوه‌ی زندگی این افراد می‌شود.
نتایج تحقیقات بالینی کوچکی که در گذشته انجام شده است، مختلف و متناقص بوده‌اند. برخی مطالعات منافعی را برای نظارت خانگی بر قندخون مطرح کرده اند و برخی دیگر هیچ شواهدی دال بر مفید بودن این کار ارائه نداده‌اند و حتی برخی دیگر آنرا مضر دانسته‌اند. آنها معتقدند اندازه‌گیری روزانه‌ی قندخون نه تنها هزینه‌ی مالی در بر دارد، بلکه می‌تواند سبب عوارض روانی، افزایش افسردگی و اضطراب در بیماران شود.
به گفته‌ی دکتر Young نویسنده‌ی ارشد این مقاله و متخصص غدد در UNC: هیچ تفاوتی بین انواع آزمایشات خانگی وجود ندارد، افزایش نظارت بر قندخون در یک برنامه‌ی عملی یا بر طبق یک برنامه‌ی روزانه هیچ گونه فایده‌ی اضافه ای برای سلامت افراد به همراه ندارد.
او افزود: افراد مبتلا به دیابت باید در مورد نیاز به نظارت بر قند خون در خانه با پزشک یا مراقبین بهداشتی خود صحبت کنند، اگر نظر هر دو بر عدم نیاز به اندازه‌گیری قندخون باشد، بیمار از صدها بار سوارخ کردن انگشت خود خلاص شده و حداقل تا زمانی که به تزریق انسولین نیاز نداشته باشد، سالانه صدها دلار صرفه جویی می‌کند.
منبع و سایت خبر:
JAMA Internal Medicine, 2017; DOI: 10.1001/jamainternmed.2017.1233
www.sciencedaily.com/releases/2017/06/170610222109.htm